بررسی اکوتوریسم از دیدگاه رفتار مصرف کننده

 تعریف جامعه بین المللی اکوتوریسم از این واژه اینچنین بوده است:

(( اکوتوریسم عبارت است از مسافرت مسئولانه به نواحی طبیعی که محیط زیست را محافظت و رفاه مردم محلی را تامین می کند.))

زاهدی با جمع بندی چند تعریف اینگونه نتیجه گیری می نماید:
اکوتوریسم عبارت است از مسافرت مسئولانه و مبتنی بر اصول پایداری به نواحی طبیعی به منظور بهره گیری معنوی و ارضای نیازهای روحی و روانی به گونه ای که با شناخت و کسب آگاهی و احترام به نظام ارزشهای مردم محلی توام باشد و به محافظت از نواحی طبیعی و ارتقای رفاه جامعه میزبان کمک کند.

ویژگیهای کلی اکوتوریست:
در این میان بنظر می رسد که اتفاق نظری میان عامه مردم و صاحب نظران گردشگری نسبت به مفهوم اکوتوریسم وجود دارد. در واقع اکوتوریسم باید:

    گردشگران را به محیط های طبیعی بکر و دردسترس جذب نماید.
    جهت بهبود حفظ محیط از طریق آموزش اقدام نماید.
    به تغییر نگرش ها در محیط محلی و دولت بیانجامد.
    منجر به ای اد فرصتهای سرمایه گذاری و اشتغال برای جامعه محلی گردد.

لذا بازاریابانی که برنامه هایی مانند شنا با دلفین ها و یا کوهنوردی در نپال را موجب می شوند به نوعی در ارتباط با اکوتوریسم هستند.  

۩ در سال 1989 اکوتوریسم 10% بازار گردشگری را شامل می شد و سالانه رشدی 20 تا 30 درصدی را تجربه نموده است.
۩ اکثریت اکوتویستها از آمریکای شمالی، اروپا و ژاپن هستند.
۩ اکوتوریست تشیکیل دهنده 7% کل مخارج گردشگری خواهد بود.
۩ سازمان جهانی جهانگردی پیش بینی نموده است که درحدود 20% کل مسافرتهای بین المللی مربوط به اکوتوریسم و گونه های طبیعت گردی می شود.
۩ در سال 1994 بین 200 تا 300 میلیون طبیعت گرد به مسافرت پرداختند.

۩ در سال 2004 درحدود 30 میلیون نفر از آفریقا بازدید نموند. به عنوان مثال در این میان 75% بازدیدکنندگان کنیا با هدف طبیعت گردی وارد این کشور شدند.

مطالعات نشان می دهد که اکوتوریستها :

    ثروتمندتر بوده،
    از تحصیلات بهتر برخوردارند،
    بالغ تر بوده،
    در مقایسه با دیگر گردشگران تمرکز بیشتری به محیط دارند.
    سفر آنان طولانی تر بوده
    بیش از گونه های دیگر گردشگری هزینه می کنند.
    میانگین سن آنان 35 تا 54 سال بوده
    بصورت زوج سفر می نمایند.
    بطور کلی اکوتوریست کسی است که برای بهره گیری از طبیعت به چالشهای فیزیکی و فکری می پردازد.