نابودی جنگل های ایران در آینده ای خیلی نزدیک

 

نابودی جنگل های ایران در آینده ای خیلی نزدیک

وقتی صحبت ها و اظهارنظرهای مسئولان در حوزه منابع طبیعی و جنگل ها را می شنویم یا می خوانیم، تازه متوجه می شویم که به راستی قدر و ارزش جنگل ها را در کشور آن گونه که باید نمی دانیم. همه چیز خبر از نابودی جنگل های ایران در آینده ای خیلی نزدیک دارد.

 

هر سال تُنک و تُنک تر می شود و مرزهای وسعت محدودش کمتر و کمتر. انگار مردم و مسئولان و نهادها نمی دانند یا واقعا نمی توانند جلوی از بین رفتنش را بگیرند.

 

هرچه هست تخریب جنگل ها در شکل های مختلفش از آتش سوزی گرفته تا قاچاق چوب و قطع تعمدی درختان یا بی احتیاطی و سهل انگاری مردم و گردشگران و… روی می دهد.

 

به نظر در انبوه مسائل زیست محیطی کشور و در پس چالش کمبود آب و آلودگی هوا و ریزگردها، خشک شدن دریاچه ارومیه، مساله جنگل زدایی و تخریب جنگل ها دیده نمی شود.

 

اگر به سطح عموم مردم درباره ارزش جنگل ها و نگرش ها و دیدگاه های آنان برسیم واقعیت تلخ تر هم می شود.

 

شاهد این درک پایین زیست محیطی، عدم مراقبت و صیانت تک تک ما مردم به عنوان گردشگران یا هر آنچه که نامش را بگذاریم در جنگل های شمال و غرب کشور در مواقع تعطیلات است.

 

بدون کمترین دغدغه و مسئولیتی هر آن گونه که می توانیم از طبیعت و جنگل و… استفاده نابخردانه می کنیم بدون آنکه متوجه باشیم چه سرمایه و گوهر بی بدیلی را از دست می دهیم نه فقط برای خودمان که برای نسل های آینده مان.

 

تا زمانی که واقعیت های ارزش جنگل را درک نکنیم، شاهد آتش سوزی ها و تخریب ها و… خواهیم بود. کافی است تنها به یکی از مستندات بانک جهانی درباره ارزش هر درخت توجه کنیم.

 

ارزش تنها یک درخت از نظر چوب و تنه و ارزش زیبایی شناختی و لطیف هوا و اقلیم و منابع آب و جلوگیری از فرسایش خاک و صدها ارزش دیگر را چند میلیون دلار محاسبه کرده اند.

 

 

همه عوامل تحریب جنگل ها

اگر از مساله مهم ارزش جنگل ها که متاسفانه در سطوح مختلف سازمانی و نهادی و مردم این مواهب به درستی شناخته نشده اند، بگذریم، در همه تخریب ها و قطع شدن درختان جنگل ها و آتش سوزی ها و هر آنچه به جنگل زدایی مربوط می شود عوامل متعددی تاثیرگذارند.

 

موضوع اول بی احتیاطی و سهل انگاری ما استفاده کنندگان از طبیعت و منابع طبیعی و عرصه های جنگلی است.

 

هرچند بی احتیاطی و سهل انگاری به گفته مسئولان امر درصد بالایی از تخریب جنگل ها را دربر می گیرد اما نباید موضوع قاچاق و مافیای چوب و ارزش اقتصادی چوب برای بخشی از تعدی کنندگان را نادیده فرض کنیم.

 

سهم عمده قطع درختان و تخریب جنگل ها ناشی از اقدامات توسعه ای و دست اندازی نهادها و سازمان های مختلف است. بخشی از تخریب جنگل ها نتیجه اقتصاد چوب است.

 

شکل دیگری از تخریب جنگل ها در نتیجه وابستگی بخشی از جامعه روستایی و عشایری به چوب و زغال و.. است که در استان های دارای جنگل کم و بیش دیده می شود.

 

علاوه بر این تضادهای قومی و قبیله ای و اختلافاتی که بعضا بین عشایر و روستاییان به وجود می آید، در آتش سوزی جنگل ها و مراتع سهمی ولو اندک دارد.